Scheiden doet pijn, daar kan ik inmiddels zelf over meepraten
Enige tijd geleden hebben mijn man en ik na jaren van ‘,ploeteren, dweilen met de kraan open en vallen en opstaan’ de knoop doorgehakt om te gaan scheiden. En scheiden doet pijn….… En je partner loslaten na je scheiding? Pff…..
Ten eerste omdat ik een diepe overtuiging had dat ik nooit, maar dan ook nooit bij mijn man en de vader van mijn kinderen weg zou gaan. Mijn eigen ouders gingen scheiden toen ik 7 jaar was en ik wilde dit mijn kinderen niet ook ‘aandoen’. Nu weet ik inmiddels dat er ook een deel in mij is, dat die pijn zelf ook niet opnieuw wilde herbeleven, maar dat even terzijde. Boven op mijn eigen pijn en gevoel van falen deed de ‘mallemolen’ van het scheiden er nog een schepje bovenop. De ‘goed bedoelde’ reacties van anderen die zwaar geschokt zijn “Je zal wel helemaal kapot zijn” of “sterkte in deze zware tijd”. Met als kers op de taart al de taaie stappen die je moet doorlopen om überhaupt een scheiding rond te maken. De tranen sprongen ons in de ogen. Op onze knieën moesten we gaan en ervaren dat we een zonde hebben gepleegd. Ja…. We hadden ‘gefaald’…
De weldoordachte keuze voelde ineens zwaar
Dus al heel snel werd ons goed doordachte besluit, wat zoveel ruimte en lichtheid bij ons beide gaf, zwaar en beladen. De spanning liep steeds meer op en we kregen stress van alles wat me moesten uitzoeken en regelen. We kregen voor het eerst in die 10 jaar ruzie! Ruzie over geld, omgangsregelingen, het huis…. Vervolgens over de afwas, het dopje van de tandpasta etc. We zagen elkaar ineens als de oorzaak van onze pijn en waren de verbinding met elkaar kwijt.
De meeste ruzies zijn een vorm van protest tegen het verlies van emotionele verbondenheid – Sue Johnson
Wat is scheiden eigenlijk?
Maar even serieus…. als we al die poeha en (voor)oordelen rondom een scheiding eens loslaten en je echt tot de kern komt. Wat is scheiden dan eigenlijk? In mijn ogen is scheiden niets anders dan allebei een andere weg inslaan. Elkaar loslaten, de ruimte geven om je eigen en misschien een ander proces aan te gaan. En tja…. Dat loslaten en verandering toestaan gaat gepaard met veel weerstand. Want scheiden doet pijn. Serieus véél pijn! Het maakt je angstig en je voelt mogelijk dat de vloer onder je voeten vandaag getrokken wordt. Alles waarvoor je gewerkt hebt valt weg.
‘Vechten’ tegen de pijn
Het is moeilijk te geloven, maar dit alles kan nodig zijn om verandering mogelijk te maken. Soms moeten we diep door het stof om te ervaren dat het echt anders moet. Je gevecht tegen deze pijn, maakt het onmogelijk om (elkaar) los te laten en de angst toe te staan. Vechtscheidingen, verwijten, ruzies, schuldgevoelens, in een slachtoffer rol blijven hangen etc. Het zijn allemaal manieren van vechten. Vechten om de angst en de pijn niet te hoeven voelen. En wat is dat vechten zwaar…. Iedere keer word je er weer aan herinnerd. Aan de pijn en de kwetsuren. En hup…. Daar begint het vechten weer. Je denkt mogelijk dat de pijn de boosdoener is, waar je jezelf tegen moet beschermen. Niet doorhebbend dat het vechten je uitput en je onbewust blijft vasthouden. Ja, door zelfs je ex de meest vreselijke dingen toe te wensen, laat zien dat ‘je partner loslaten na je scheiding’ je nog niet echt lukt.
Ben jij bereidt om te stoppen met vechten? Verandering kan plaatsvinden als je jezelf toestaat om los te laten. Je partner loslaten na je scheiding. Vechten is dan namelijk niet meer nodig.
Happy ending…?
Inmiddels konden mijn exman en ik, ieder op onze eigen manier, doordringen tot onze diepste pijn. Waardoor vechten, oftewel ‘lijden’, niet langer nodig was. En wat een ruimte en lichtheid komt er dan voor in de plek. Ohja….. en mijn diepste overtuiging? Waar ik me mijn hele leven door heb laten leiden, dat was mijn grootste angst om zelf ook in een scheiding te belanden. Inmiddels kan ik zeggen dat ik deze angst recht in de ogen heb aan durven kijken. Wat voelde ik mij kwetsbaar. Maar wat een ruimte heeft het gebracht om dit aan te gaan. En als bonus ‘door los te laten en niet meer te vechten, kunnen mijn exman en ik nu in liefde onze kinderen opvoeden en elkaars ‘nieuwe pad’ (los van elkaar) respecteren en vooral waarderen. Want liefde is ook loslaten en door los te laten, ontstaat er weer een nieuwe vorm van liefde.
Lijden jullie ook onnodig in je scheiding?
Merk je dat je zelf ook steeds vervalt in het lijden en je moeilijk de pijn kan accepteren. Je partner loslaten na de scheiding moeilijk voor je is? Wil jij of jullie als expartners daar hulp bij? Neem dan gerust vrijblijvend contact op. De therapie is geen vorm van mediation of scheidingsbemiddeling, daarvoor verwijs ik je graag door naar Elise Janssen met haar praktijk Apart Verder.
Jenna – Praktijk ReACT
